Mijn eindopdracht van Quilten Speciaal. De opdracht die ik kreeg: Maak een compositie, borduur zowel machinaal als met de hand, werk niet te netjes: er mogen rafels aan het werk zitten.
Het viel me nog niet mee om een compositie te maken zonder achterliggend idee, ik vind het lastig om ‘zomaar’ iets te maken. Er moet een onderliggend thema zijn dat dicht bij mezelf ligt. Dat had ik in eerste instantie niet, maar na het verven van de stoffen kwam ik als vanzelf bij het thema ‘Herfst’. Soms houd ik van de herfst: de prachtige kleuren in de natuur, de zon die de kleuren nog meer oplicht, de geur van de herfst, lange wandelingen maken, met je voeten door het bladertapijt schoppen… Maar er is ook een deel dat ik minder vind, waarvan ik verdrietig wordt, omdat de zomer weer voorbij is, de dagen korter worden en de regen de hele dag op de ramen tikt. Daarover maakte ik onderstaand gedicht dat het uitgangspunt werd van mijn werk en erin verwerkt is.
-
Er is herfst
Er is herfst
die me doet vergeten
dat het zomer was.
Er is herfst
die me laat wegduiken in
mijn warme
zelfgebreide lievelingssjaal,
in de hoop dat hij me niet vindt.
Er is herfst
die me van de weg blaast
en me meeneemt
naar een godvergeten plek,
waar de storm te hard raast om
tegenin te komen. Maar ik
geef niet op en vecht.
Er is herfst
die doet verlangen naar winter;
een stap dichter bij zomer.
Karine Mels ©