De uitdrukking ‘dansen op de vulkaan’ vormde het uitgangspunt voor dit werk.
Leven met een chronische ziekte voelt vaak als dansen op een vulkaan. Ondanks naderend onheil proberen er toch het mooiste van te maken.
De ovalen op het werk symboliseren de vulkaankraters. Abstracte figuren balanceren op de rand; de één in het donker, de ander in het licht. Ze houden elkaar vast en proberen in evenwicht te blijven. Het dansen verbindt en biedt afleiding in moeilijke periodes.

Materiaal en technieken: zelfgeverfde en commerciële stoffen, appliqueren, machinaal quilten
Formaat: 100×100 cm